Geboren in Straatsburg op 15 september 1858

Gestorven in Tamanrasset (Algerije), 1 december 1916

Hij was een Frans soldaat, ontdekkingsreiziger, trappist, taalkundige en heremiet.(Kluizenaar)  Hij is de grondlegger van een nieuwe christelijke spiritualiteit die hij de "weg van Nazareth" noemde. Hierin staat het navolgen van de "verborgen Jezus" zoals deze in de jaren tot aan zijn openbare optreden leefde, centraal. De Foucauld verliet het trappistenklooster om dichter bij de armen te zijn. Hij slaagde er tijdens zijn leven niet in om een congregatie te stichten; zijn levenswijze vond pas erkenning en navolging na zijn dood. Hij werd in 2005 zalig verklaard.

Zijn jeugdjaren

De Foucauld werd op 15 september 1858 geboren in Straatsburg. Toen hij zes jaar was werd hij wees. Zijn moeder stierf door een miskraam en zijn vader overleed aan tuberculose. Samen met zijn jongere zus werd hij opgevoed door zijn grootouders die ook in Straatsburg woonden.Toen hij acht jaar was, kwam hij op het bisschoppelijk college te Straatsburg, vanwaar hij enkele jaren later overging naar het lyceum aldaar. Zijn leraren hadden een verschillend oordeel over hem. Sommigen vonden hem onverschillig, anderen onstuimig. Ook werd hij omschreven als intelligent en ijverig.Tijdens een vakantie toen hij elf was, leerde hij zijn nicht Marie kennen. Het meisje was acht jaar ouder dan hij en oefende een grote invloed uit op hem. In 1870 werd de familie genoodzaakt om te verhuizen naar Zwitserland, vanwege de Frans–Duitse oorlog. Doordat Duitsland de Elzas annexeerde, konden ze niet terugkeren naar hun woning in Straatsburg en verhuisden daarom via Bern uiteindelijk naar Nancy. De Foucauld voltooide in 1874 in Nancy zijn middelbare studies. In die tussentijd verloor hij zijn geloof en trok zich graag terug in boeken.

Militaire loopbaan

Op het einde van zijn middelbare opleiding besloot hij om het leger in te gaan. Hiervoor moest hij nog naar een andere opleiding in een strenger instituut. Daar werd hij echter in maart 1876 verwijderd vanwege zijn gedrag. In oktober, na het gebruikelijke toelatingsexamen, begon hij zijn officiers opleiding aan Saint Cyr.In 1878 stierf zijn grootvader die hem een groot bedrag achterliet als erfenis. Tijdens zijn vervolgopleiding in Saumur, bij de cavalerie, liet hij zijn geneugten de vrije loop. Zijn kamer werd bekend vanwege de diners.Hij werd later ingedeeld bij het 4e regiment huzaren als 2e luitenant. Deze eenheid werd in 1880 verplaatst naar Algerije. De Foucauld hield er een maîtresse op na en werd na acht maanden ontslagen vanwege gebrek aan discipline. Hij vertrok toen met zijn maîtresse naar Évian. Daar aangekomen hoorde hij van een opstand in Algerije waarbij zijn eenheid betrokken was geraakt. De Foucauld meldde zich dan ook in Parijs om meteen weer dienst te mogen nemen. Hij vocht acht maanden mee en de manschappen droegen hem op handen.Hij werd een gevierd leider. In 1882 nam hij echter ontslag en besloot ontdekkingsreiziger te worden.

Bekering

Voor hij in 1883 op ontdekkingsreis mocht, werd hij door zijn familie eerst een jaar lang onder curatele gesteld. In juni 1883 trok hij, vermomd als rabbijn, door de binnenlanden van Marokko. Voor deze prestatie, en ook vanwege zijn wetenschappelijk onderzoek, kreeg hij in 1885 de gouden medaille van het Franse Geografisch Genootschap. Bij zijn terugkeer in 1884 greep de rusteloosheid hem weer aan. Hij woonde opnieuw samen met zijn maîtresse en nam zijn oude leventje weer op. Ook kwam hij weer in contact met zijn nicht Marie. Zij bracht hem in contact met abbé Huvelin. In oktober 1886 bekeerde De Foucauld zich. Terwijl in 1888 het verslag van zijn ontdekkingsreis ter perse ging, begon hij zich te bezinnen over de betekenis van het katholieke geloof voor hem. Hij trad in contact met een trappistenklooster en maakte dat jaar een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Aldaar vond hij zijn spiritualiteit, die draait rond het verborgen leven van Christus. Na lang zoeken trad hij in 1889 in bij de trappisten van Notre-Dame des Neiges in de Ardèche. Hieraan was een dochterklooster in Syrië verbonden. In 1890 nam De Foucauld afscheid van zijn familie en van Marie. Enige tijd later werd hij naar het dochterklooster in Syrië gezonden. In 1896 verliet hij de abdij, omdat hij daar niet kon vinden wat hij zocht.

Een leven als kluizenaar :

Tussen 1896 en 1901 werkte De Foucauld grotendeels als knecht bij de Clarissen in Nazareth, waar ook zijn droom van een leven zoals dat van de heilige Familiein Nazareth tot rijping kwam. Hij schreef in die tijd een levensregel voor “de Kluizenaars van het heilig Hart van Jezus.” In 1900 werd hij tot subdiaken gewijd en op 9 juni 1901 tot priester. Op 9 september 1901 vertrok hij naar Beni-Abbes in Algerije om daar tussen de moslimste leven, om zo van Christus te getuigen.In 1902 besefte hij dat de regel die hij in Nazareth had opgesteld veel te streng was. Hij schreef opnieuw een regel, nu echter voor de kleine broeders en kleine zusters van het Hart van Jezus, die de voorbereiding op actief missiewerk als taak hebben door gebed, voorbeeld en vriendelijkheid.In 1904 kwam De Foucauld in contact met de Toeareg in het Hoggargebergte en bezocht hij voor het eerst Tamanrasset. In die tijd schreef hij een woordenboek Toeareg–Frans, want hij was van mening dat de missionarissen de taal van het volk moesten kunnen spreken voordat zij aan de missie zouden kunnen beginnen. Dit woordenboek werd postuum gepubliceerd in vier delen in 1951. Tamanrasset werd van 1907 tot aan zijn dood in 1916 zijn verblijfplaats. Gedurende die periode ging hij in 1909 naar Frankrijk in de hoop metgezellen te krijgen voor de gemeenschap die hij wilde stichten. Met diezelfde hoop keerde hij nog enkele keren terug, maar steeds met weinig succes. In 1916 brak een opstand uit binnen de Toeareg. Op 1 december van dat jaar vielen leden van een van de stammen zijn hut in Tamanrasset binnen. De Foucauld werd naar buiten geroepen, geboeid, en onder bewaking voor zijn kluis geplaatst, terwijl anderen de kluis plunderden. Plots ontstond er verwarring toen men twee gedaanten zag opduiken. De bewaker verloor zijn tegenwoordigheid van geest en loste een schot. De Foucauld viel dood neer.

In navolging van Charles de Foucauld :

De Foucauld had tijdens zijn leven nooit medebroeders gekend, hoewel hij het graag wilde. Pas in 1932 kregen de eerste volgelingen hun kleed. Deze volgelingen noemden zich de kleine broeders van Jezus, gesticht door René Voillaume.

Zaligverklaring :

Op 13 november 2005 werd Charles de Foucauld door paus Benedictus XVI zalig verklaard.